Het is alweer een hele tijd geleden sinds ons vorige blogbericht, time flies when you are having fun!
In het Banlung Referral Hospital hebben we ondertussen ook al veel gezien en meegemaakt. Zo mocht ik een keizersnede assisteren, waarbij de - only Khmer speaking- chirurg mij zeer veel zelf liet doen..een buitenkans om onder andere de eerste incisie te kunnen maken! Fien volbracht ook haar eerste bevalling met succes en er werd een prachtige meisjestweeling geboren, ook iets om niet snel te vergeten! Jammergenoeg hebben we vaak niet zoveel te doen; zoals eerder al gezegd en zoals de naam van het ziekenhuis al doet vermoeden, worden veel patiënten (te laat) doorverwezen naar Phnom Penh, waardoor het merendeel van de operaties keizersneden of appendices zijn, en ook niet dagelijks. Gelukkig zijn er ook veel niet-medische zaken te leren! Zo breiden we nog iedere dag onze Khmer woordenschat uit (pro = jongen, sray = meisje, chu = pijn, ni tlaj ponmaan= hoeveel kost het, etc....alles weliswaar fonetisch getypt ), kunnen ondertussen onze eigen naam in het Khmer schrijven (danku vroedvrouwtjes) en leerden aan de hand van vingernagels de toekomst voorspellen... Of deze skills hun nut zullen bewijzen in Belgie, laten we in het midden ;-)
Aangezien ons visum voor de tweede keer zou verlopen (telkens slechts een maand geldig), en we hem slechts eenmalig in Cambodja zelf kunnen verlengen, moesten we het land uit...Banlung ligt zowel dicht bij de Vietnamese als de Laotiaanse grens, en we kozen ervoor om die laatste over te steken. Met de bus ging het naar Stung Treng, de laatste "grote" stad voor Laos, en daarna naar Veun Kham, de grenscontrole. Wat volgde was een mooi staaltje Laotiaanse corruptie, waarbij voor iedere stempel, krabbel, papiertje of lijm een extra dollar moet betaald worden,... een Amerikaan op ons busje deed nog een poging om de douaniers van zijn eigen rechten te overtuigen (" I don't have to give you my passport, the law doesn't say you have to pay for a picture"), maar tevergeefs....dokken maar en zo betaalden we maar liefst 10 dollar teveel. Niet getreurd, we mochten toch maar mooi Laos binnen, en arriveerden niet veel later in Si Phan Don, oftewel 4000 islands, het uiterste zuiden van Laos, waar de Mekong in het droogseizoen bezaaid ligt met -jullie raden het al- 4000 eilanden (of dit het werkelijke aantal is betwijfelen we, er zal wel wat nattevingerwerk aan te pas komen), gaande van struiken over strookjes zand tot grotere eilanden zoals Don Det, waar we aan land gingen. We bleven een aantal dagen op het mooie en relaxe Don Det, genoten van de fameuze Mekong sunset, verkenden per fiets ook het buureiland Don Khon, gingen kajakken op de Mekong, en bezochten een heleboel watervallen, waaronder de grootste van Zuid-Oost Azië (al moet eerlijkheidshalve gezegd worden dat die net over de grens in Cambodja ligt). We leerden ook heel wat andere backpackers kennen, Duitsers, Fransen, Nederlanders, ... stuk voor stuk jonge sympathieke mensen! Daarna reisden we verder tot Pakse, een rustige stad en onze uitvalsbasis om het Bolaven plateau te bezoeken. Bolaven (oftewel "home of the Laven", een ethnic minority) ligt op een hoogte van 1000-1500 meter en werd ten tijde van de Franse koloniale periode gecultiveerd met koffie-, thee-, rubber- en bananenplantages. Later kreeg het plateau het hard te verduren tijdens de Amerikaanse bombardementen (het ligt er nog steeds vol UXO's, unexploded ordnances), maar vandaag de dag is het plateau vooral wereldberoemd voor zijn "champagne van de koffie"; Arabica en Robusta. Benieuwd! We bezochten het plateau per tuktuk, aangezien alle brommers in de stad verhuurd bleken (high season), maar kregen daarbij gezelschap van Soraya en Evelyn, twee sympathieke Duitse meisjes. We bezochten Tad Gneuang, een 40 meter hoge twin waterfall, en ook Tad Fane, een maar liefst 120 meter hoge twin waterfall die zich diep in een krater in de grond lijkt te storten, indrukwekkend! We passeerden talrijke koffieplantages en stopten aan een theeplantage, waardoor het een goed gevulde en plezante dag werd. Zuid-Laos heeft heel wat moois te bieden, al is de bevolking toch opvallend minder open en vriendelijk in vergelijking met buurland Cambodja. Het werd maw tijd om terug te keren!
Het passeren van de grens verliep veel vlotter in de andere richting, met dank aan Fien en onze "letter of invitation", waarop (in het Khmer) staat dat we als vrijwilliger in Cambodja werken, en dat leverde maar liefst 6 dollar korting per persoon op, gratis stempels, inkt en lijm dit keer!
We zijn happy to be back in the Kingdom of Wonder, een land dat we toch al onze thuis beginnen te noemen, en we kijken uit naar de volgende stageweken!
With love,
Fien en Elke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten