Banlung

We zijn klaar voor ons tweede deel van ons Cambodjaans avontuur. We nemen afscheid van de Gertjans en kruipen op de bus richting Kratie. Daar bewonderen we bij sunset de laatste overgebleven rivierdolfijnen (er werd namelijk op hen gejaagd tijdens het regime van Pol Pot) in de Mekong. Vanuit Kratie nemen we een overvol geladen "mini van" naar Banlung (de hoofdstad van Ratanakiri province). Na een rit van 8 uur schudden en als sardientjes samen gepropt te zitten komen we aan in Banlung.
We melden ons allereerst aan in het Banlung referral hospital, waar we met open armen "a la ooooh les belges" ontvangen worden door de vice-directeur. Het ziekenhuis zelf is echter een triestige zaak, er zijn te weinig middelen en bekwame dokters waardoor enkel de urgente zaken wat opgelost/gestabiliseerd worden. Al de rest wordt doorverwezen naar Phnom Penh, al weet je dat de meeste patienten daar jammergenoeg nooit geraken.
In het weekend doen we samen met Koen (mijn broer, die op bezoek is) een ware jungle survival expeditie in de kalai jungle. Samen met de lokale gids, Nai, vanuit de minority village verblijven we 2 dagen en 1 nacht in de Cambodjaanse jungle. We slapen in hangmatten en vangen kikkers die later op het kampvuur geroosterd worden als avondmaal. Je leest het al, een ware belevenis, waar we later nog ongetwijfeld anekdotes over zullen vertellen! :-)
Deze week wordt vooral gevuld met stage. Elke doet vooral bevallingen en moet toch wennen aan hun soms choquerende technieken...Ik opereer hoofdzakelijk gesprongen appendixen (onder te weinig verdoving) en doe debridementen zonder verdoving....

Tot het volgend blogbericht.
Elke en Fien