Hier gaan we dan, ik besluit om op mijn dienst (pediatric and plastic surgery) 30 uur van wacht te zijn. Op de vraag wat ik nodig heb, krijg ik " you need pillow and sheet to cover your body at night" als antwoord...Dat belooft. Ik wapen me met Samourai's (het plaatselijke energiedrankje) en vertrek met goeie moed naar het publieke ziekenhuis van Phnom Penh.
Het is zot. We beginnen de dag met een thyroidectomie, vervolgens verwijderen we een tumor, die de grootte heeft van een meloen, op de rug van een 24-jarig meisje. De arme Cambodjanen wachten altijd veel te lang (lees jaren) vooraleer ze beslissen naar het ziekenhuis te gaan. Dit levert veel schrijnende beelden op. Wanneer de avond valt, komt het ene accident na het ander de spoedgevallen binnen. Ik moet maar eens met mijn ogen knipperen en er staan alweer 10 nieuwe Cambodjanen op spoed met de gruwelijkste fracturen, losgerukte ledematen, plettrauma's... 's Nachts opereren we nog maar liefst 3 patienten met een hemoperitoneum (voor de niet-geneeskundigen: een bloeding in de buikholte) door een accident. Mijn laatste patient heeft dan ook meerdere darmperforaties. Uiteraard heeft het ziekenhuis veel te weinig plaats om al deze patienten een bed aan te bieden. De gangen in het ziekenhuis liggen bezaaid met patienten die met hun infusen proberen wat rust te vinden of proberen te herstellen van hun operaties. De verpleegsters leggen zich gewoon te slapen in de operatiezalen zelf. Je leest het al...het was een zotte wacht, waar ik vanalles heb meegemaakt. Zelf heb ik mij uitgeteld een uurtje kunnen neerleggen op een tafel in de vergaderzaal.
Nu is het tijd voor wat gepaste ontspanning (een Angkor of Tiger biertje zal mij goed smaken :) )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten