Het is ondertussen alweer donderdag en we hebben nog niets over ons vorig weekend geschreven...!
Zaterdag ontvluchtten we de chaotische drukte van Phnom Penh en reden per tuktuk naar Kien Svay (Koki Beach), een riviertje gelegen op één uur rijden van onze hostel. Het bleek een heel idyllisch plekje te zijn (beeld jullie drijvende rieten hutjes in verbonden door loopplanken aan weerszijden vh water), waar vooral Cambodjanen rust komen zoeken na de werkweek; we waren dan ook de enige toeristen daar, zalig! Samen met onze tuktukchauffeur konden we ontspannen in hangmatten en smulden we van een gebraden kipje met rijst; hier eten ze trouwens de volledige kip op, zelfs de kop met snavel en al!
Zondag vertrokken we dan samen met onze Cambodjaanse vriendin Nasy naar het Kirirom national parc, gelegen op 2u rijden van PP. De snelweg hier verschilt echter gigantisch van Belgische snelwegen; alles wat wielen heeft, mag rijden op de national roads (ook fietsen!) en hier geldt de wet van de sterkste...camions first! Er wordt ook duchtig ingehaald (zelfs rechts indien links niet lukt en niet altijd met evenveel marge, maar ik ben dan ook de bangerik) en geclaxonneerd. Er valt echter heel wat te zien langs de kant van de weg, en geregeld werd een stop ingelast om wat kleins te eten (Cambodjanen eten hier de ganse dag door): jackfruit (het minder stinkende broertje van de durian), gegrilde kikkertjes, kokosnoten, mais op de barbecue.... We zouden geen honger lijden!
Kirirom national parc was echt de moeite; prachtige bossen, heuvelig gebied, rode aarden wegen, meertjes en watervallen van 40 meter hoog... We bleven er kamperen in tenten, wat niet veel verschilt van kamperen bij ons, met uitzondering van de gigantische spinnen en reuze mieren, brrrr ;-) !
Plezant weekend!
Deze week werd er echter ook weer gewerkt, en we hebben weer wat dingen gezien die we meer dan waarschijnlijk niet meer zullen zien eens we terug in België zijn! Zo kreeg Fien drie patiëntes over de vloer die allemaal behandeld waren met visolie-injecties om cosmetische redenen, wat natuurlijk niet het gewenste effect had. Ook zien we hier vaak tumoren in zeer vergevorderde stadia, omdat patiënten dikwijls te laat naar het ziekenhuis komen, uit geldgebrek, angst of omdat ze eerst traditionele geneeskunde proberen. Ik was ook getuige van een geval van zinloos geweld en woonde een operatie bij van een man die een riek in zijn onderrug had gekregen, maar als bij wonder werden geen vitale structuren geraakt. Met slechts één Rx,een kniptang, metaalzaag en wat creatieve chirurgie kwam de man er al bij al goed vanaf. Zo zien jullie dus, een stage dag brengt hier altijd boeiende en onverwachte dingen met zich mee!
Lia suhn hao-y (fonetisch "ljeesenhaai", goodbye) !
Xxx Elke en Fien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten