Operation Smile

Vandaag ben ik begonnen met mijn missie, operation smile. Operation smile is een non profit organisatie die overal ter wereld kindjes met hazenlipjes opereert. (http://cambodia.operationsmile.org/) Onder het motto "Changing lives one smile at the time" opereren plastisch chirurgen van overal iedere maand enkele dagen in Phnom Penh. Regelmatig gaan ze ook op nog grotere missies.Ik kwam net op tijd toe om

aan deze missie in het Khmer Soviet Friendship hospital deel te nemen. Vandaag opereerden we maar liefst 13 kindjes. Ik mocht meteen mee opereren. Het was een lange zware dag, meer dan waard :) Morgen maken we minstens even veel kindjes gelukkig. :D

De fietsqueeste

Hallooo, hier zijn we weer! Drie blogberichten in evenveel dagen, voorlopig zijn we nog vlijtig ;-) We hebben echter opnieuw wat te vertellen. Phnom Penh beginnen we beter en beter te kennen; we verdwalen al niet meer in onze eigen buurt (= het noordelijk gedeelte van het centrum, bij de rivier), hebben onze ontdekkingstocht al wat verlegd en zijn gaan eten in een meer toeristische buurt vol gezellige restaurantjes en rooftop bars. Het was de laatste avond met onze grote bende; oorspronkelijk waren we met 10, maar Nick en joekio zijn dinsdagochtend vroeg al vertrokken richting Siem Reap, waar zij de eerste zes weken stage lopen, en vandaag hebben we ook afscheid moeten nemen van Tine, Jolijn (die naar Kratie trekken) en Drieke en Griet (die nog verder moeten, richting Banlung, in het noordoosten van het land). Vandaag waren we dus nog maar met 4: fien, mezelf en de twee Gerjans (flou en Meyer om verwarring te voorkomen). We besloten om vandaag op fietszoektocht te gaan. Een fiets leek ons handig, aangezien fien en ik in het Khmer Sovjet Friendship hospital (KSFH) zullen werken, dat op 5km van onze hostel ligt. Zo gezegd, zo gedaan. We werden naar de "All the same Market" gebracht (what's in a name) door meneer Two en zijn tuktuk, waar hij ons hielp bij het afbieden. We belandden in een straat vol fiets shops en hebben denk ik elke shop geprobeerd, tot we genoeg konden afdingen (lager dan 30dollar per fiets zijn we echter nooit geraakt, maar aangezien de vraagprijs meestal 40-45 dollar was, is dat zeker niet slecht) . En toen waren we de trotse eigenaars van 4 deftige fietsen! De whole wide world of PP lag voor onze voeten! En we hebben al goed gefietst :) . Morgen fietsen we voor het eerst naar ons ziekenhuis, spannend! Good night PP (tropische storm op dit moment).

First impressions of Phnom Penh

Na onze jetlag te verwerken, zijn we eindelijk weer een beetje frisman/vrouw. We trekken er op uit om de vele drukke straatjes van phnom penh te verkennen. Iedereen fietst, brommert, tuktukt kriskras door elkaar. Oversteken doe je dan ook best zonder veel na te denken en gewoon door te lopen. Overal waar je kijkt zie je lachende, zwaaiende jonge mensen. Oude mensen zie je zelden, heel deze generatie werd uitgeroeid door de genocide onder leiding van Pol Pot.
Kortom vriendelijke Cambodjanen die schaamteloos staren naar onze reflecterende bleke witte huid ;-)

Reizen is altijd een beetje lijden...

E-i-n-d-e-l-i-j-k... Na 24 uur rijden, treinen en vliegen zijn we in het land van bestemming aangekomen! Met de auto ging het naar Lille, waar we op de TGV sprongen richting Paris Charles de Gaulle, om ons vervolgens voor 12u in een Cathay Pacific stoeltje te ploffen vr een dagvluchtje richting HongKong. Dragonair vloog ons daarna nog vlotjes door naar Phnom Penh.. Reizen is echter altijd een beetje lijden, en dus verloren we nog wat meer tijd (hoera, 24u zonder slaap!)  met Cambodjaans paperassengedoe (ze roepen je naam af en dan mag je je paspoort afhalen, chaos!), een ebola vragenlijst (fever? No. Sore troat? Fien: euh....ja) die zelfs niet bekeken wordt, en het doorlopen van nog enkele controlepostjes. Welcome to Cambodia! De laatste etappe besloeg een plakkerig en krap taxiritje (afdingen en kosten besparen...met 5 in een taxi!), maar nu zitten we hier allemaal in de lounge van het Eighty8Backpackershostel. Time for some relaxing!